" Nothimg burns like the cold "

<PODKŁAD>


 Były dwie siostry - Noc i Śmierć
Śmierć większa a Noc mniejsza
noc była piękna jak sen a śmierć...
Śmierć była jeszcze piękniejsza

~*~

    Puszcza jeszcze nigdy nie wydawała się basiorowi tak głucha i obca. Omszałe pniaki niknęły w gęstej jak mleko mgle, a osadzone na pamiętających minione dzieje fundamentach korony drzew przysłaniały niebo, odcinając poszycie od świata. Nawet czas płynął tu inaczej - las żył własnym tempem, choć wówczas wydawał się dziwnie odrętwiały i.. martwy. Wilk postawił ścięte radary na sztorc. Był niczym cień, lawirujący miękko między filarami drzew. Smoliste futro pozwalało mu scalić się z nadchodzącą nieubłaganie nocą. Zdradzała go jedynie para żarzących się z determinacją malachitowych oczu. Wilk zasmakował ciężkiego powietrza, rozglądając się pobieżnie. Nie mógł dłużej ufać oczom, zbyt nieporadnym w obliczu gęstniejącego mroku. Nie mógł też odeprzeć wrażenia, że coś kroczy po jego śladach. Z gardzieli samca wydobył się głęboki pomruk. Czuł się jak paranoik. Zupełnie, jakby z każdą kolejną, samotną tułaczką tracił zmysły. Któż wie? Może już dawno je postradał. Wszystko, czego pragnął, to wrócić do domu. Do rodziny. Rodzina... To słowo utkwiło w jego głowie, przyćmiewając kaskadę chaotycznych myśli. Czuł, że głęboka tęsknota wyniszcza jego umęczoną duszę...

Liam zamarł w bezruchu. Cichy trzask przyprawił go o nieprzyjemny dreszcz. Nie mal czuł na karku czyjś oddech. Instynktownie napiął każdy mięsień do granic możliwości niczym strunę, gotów błyskawicznie uskoczyć. 

" I have seen what the darkness does, say goodbye to who I was "

- Though I was striped of wings, death is the gift I bring

---

Liam | ♂ | ???
Nocny Wędrowiec | Dziwadło | Wendigo
Ten, który oszukał samą Śmierć

---

(...) A w końcu dzień ustąpił miejsca swojej oblubienicy, nocy, która spowiła ziemię gęstym, smolistym całunem, spozierając z góry oczyma gwiazd - cicha i tajemnicza jak zawsze. Cienie wydłużyły się znacząco, zlewając się i rozpraszając gasnące światło, a dotkliwy chłód przeczesał gęstwinę drzew, siejąc pustki. Ciszę pogrążonego w nocnym letargu lasu przerywało jedynie zawodzenie wiatru. Coś jednak zakłóciło pozbawiony życia spokój. Para świateł. Lodowatobłękitne punkty przecięły mrok i zniknęły w jego odmętach tak nagle, jak się pojawiły. Puste i chłodne, niczym u ślepca, a jednak emanujące światłem jak blada tarcza księżyca. W jego bladej poświacie zamajaczyła nienaturalnie wysmuklona sylwetka. Długie, szponiaste łąpy, ogon niczym wijący się za nimi, czarny wąż, sterczące jak dwa oberwane skrzydła łopatki i wydłużony pysk osadzony na chudej szyi. Przybysz ten nie przypominał żadnego z mieszkańców Lasu. Już nie. Zmrużył oczy i wypełnił zepsute płuca rześkim powietrzem, drżąc przy tym lekko, jakby nie robił tego od dawna. Podróż z Zaświatów kosztowała go wiele poświęceń. A nade wszystko, ciągnęła za sobą konsekwencje...

---

- I hate what I've become, the nightmare's just begun. I must confess that I feel like a monster

---

< GENERALIA >< GENERALIA - schowaj >

Stado Nocy znało go niegdyś jako pierworodnego syna Dalii i Baru, Liama. Wiele się jednak zmieniło, odkąd tajemniczo zginął. I choć teraz powraca, zdaje się zaledwie znikomym refleksem tego, kim był. Niektórzy mówią o nim Wendigo. Upiorze o sercu skutym lodem, pożeraczu ciał. Ile jest prawdy w tych pomówieniach? Spytany o to, samiec cierpliwie i niewzruszenie milczy.

< APARYCJA >

FORMA I
Cechuje go dziwna, skrajnie wysmuklona sylwetka. Na pozór przypomina wilka, którym onegdaj był. Pozostało mu po nim jedynie gęste, czarne jak heban futro, które pokrywa całe jego zdewastowane cielsko. Wydaje się większy, z pewnością mierzy więcej w kłębie. Długie, zakończone szponiasto łapy utrzymują wysmuklony korpus. Względne wychudzenie nie stanowi ujmy dla jego postawnej postury. Wizerunek ten potęguje grzywiasta sierść na karku i szyi samca. Jego zad jest osadzony nieco wyżej, niż u wilka, a jego zakończenie stanowi nienaturalnie długi, wijący się wężowato ogon. Gdzie nie gdzie, głównie w okolicy miednicy, futro ustępuje długim, kruczym piórom, które dodają mu ponurego, a co więcej złowróżbnego wyglądu. Głowa Czarnego uzbrojona jest w komplet perłowych kłów, jak to na drapieżnika przystało. Nad kufą widnieje para pustych, lśniących dziko ślepi. Ich barwa zmienia się zależnie od wielu czynników, paleta ich barw zaczyna się na mglistym srebrze, a kończy na kolorze szafiru. Ponad nimi, tuż za skroniami, wyrasta para długich, szpiczastych radarów. Pysk i całe ciało samca naznaczone jest pajęczyną blizn, w większej mierze ukrytych pod futrem.


Forma II
To zasadniczo ludzka postać. Młody mężczyzna, postawny, dobrze zbudowany. Mięśnie pracują widocznie pod jego bladą skórą. Jest dość wysoki, lecz jego wzrost mieści się w granicach normy. Niebrzydki, choć jego ciało napiętnowane jest rozlicznymi bliznami. Pomimo to, z pewnością jego atutami są ładnie zarysowana linia szczęki, stalowoszare, a niekiedy niebieskie oczy, wiecznie zmierzwione, smoliście czarne włosy czy dość atletyczna postawa. Zwykle prezentuje się światu w ponurych barwach. Nie lubi rzucać się nadto w oczy, bo też preferuje życie w ukryciu.


Forma III
???

< CHARAKTER >< CHARAKTER - schowaj >

Jedno można stwierdzić z całą pewnością - nie jest już tym samym, beztroskim podlotkiem. Zmienił się diametralnie, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Jest raczej mizantropem, typem samotnika, choć czuje swoisty magnetyzm ciągnący go do najbliższych. Wydaje się jednak niezdolny do odczuwania głębokich uczuć. Wydarcie się z lodowatego objęcia śmierci wymagało od niego ofiary i poświęcenia. Samiec nie do końca zdaje sobie jednak sprawę z konsekwencji, które musi jednak ponieść. Nie ma też bladego pojęcia, co za tym zyskał. Stracił częściowo pamięć. Pamięta wczesne dzieciństwo i swój powrót do HoTN. Podsumowując, pamięta niewiele. Od czasu do czasu miewa pewne przebłyski wspomnień, lecz nie są one na tyle wyraźne, by mógł z nich wysnuwać wnioski. Nie jest zamknięty w sobie. Można go porównać do górskiej pogody - jest szalenie nieprzewidywalny. Bywa rozmowny, a i owszem. Czasem zaśmieje się gardłowo. Jednak błyskawiczna zmiana nastroju nie jest dla niego czymś obcym, co często wzbudza w jego rozmówcach uczucie konsternacji. Na pozór anielsko cierpliwy i wyrozumiały, jednak groźby zawsze traktuje poważnie. Jest przy tym niezwykle... wyrafinowany.

< ZDOLNOŚCI >< ZDOLNOŚCI - schowaj >

• ? •

< STANOWISKA >< STANOWISKA - schowaj >

Niezrzeszony. Potencjał na zabójcę lub łowcę.

< EKWIPUNEK >< EKWIPUNEK - schowaj >

COMING SOON~

---

- I walk amongst the shadows and call them my own. With every silent stride, I claim my domain.

---

Chętny na wszelkie wątki i powiązania. Ostatnia aktualizacja notki 19.03.2017

Aiye

 Your head's a hurricane, it moves in waves
A perfect storm that keeps you wide awake
But through the silence, you will feel it burn
So take my hand and let's run away
You know there's nothing here to make us stay
And in the darkness you will see the sun

Adelin Phoxy | ♀ | Feniks

 Szafirooka | Bladolica | Kruczowłosa

...Cicha woda brzegi rwie...

   Pojawiła się w obozie znikąd, jak mgła w górach. Znika z pola widzenia niczym kamień rzucony w wodę. Zdaje się, że przenikliwie chabrowym, mieniącym się niczym para szlachetnych kamieni oczom nic nie jest w stanie umknąć. Patrzysz na nią i widzisz młodą dziewczynę - nie dałbyś jej więcej niż naście lat. Uśmiechasz się przechodząc obok jednak jej twarz zachowuje nieodgadniony wyraz.. Może jest nieśmiała. Stwierdzasz przy tym że bije od niej nienaturalne wręcz ciepło. Nie przejmujesz się tym obwiniając szwankującą klimatyzację. Wasze spojrzenia krzyżują się. Zamierasz. Przez ułamek sekundy jesteś PEWIEN że widziałeś płomień okalający jej czarne źrenice. Przecierasz oczy. Lustruje cię z lekką konsternacją wymalowaną na jasnej twarzy. Odwracasz wzrok z rosnącym przekonaniem, że coś jest z nią nie tak. Kiedy z kalejdoskopem różnorakich myśli przewijających ci się przez głowę postanawiasz zaszczycić ją ostatnim spojrzeniem, ku twemu zaskoczeniu oczy napotykają tylko kilka lśniących w słońcu, kruczych piór...

< GENERALIA >< GENERALIA - schowaj >

Przedstawia się jako Adelin Phoxy. Nie każdy, nawet rozgarnięty, potrafi rozgryźć zagadkę tkwiącą w jej samozwańczym mianie. Prawda jest taka, że jej rozwiązaniu nic dodać, nic ująć - mówi o dziewczynie stosunkowo wiele. Nie mówi za wiele o sobie i ma ku temu powody. Dziewczyna z sekretami.

< WYGLĄD >< WYGLĄD - schowaj >

Niewysoka, bo mierzy zaledwie 162 centymetry wzrostu dziewczyna o stosunkowo filigranowej posturze. Jest niesamowicie blada, jej skóra jest niemalże kredowobiała. Z intensywnie niebieskich, niekiedy czarno-granatowych oczu spogląda ciekawsko, z reguły łagodnie. Gęste, czarne jak noc włosy sięgają jej poniżej połowy pasa. Nosi je prawie zawsze rozpuszczone, ot, w artystycznym nieładzie - pominąwszy przypadki kiedy ktoś zaplecie je siłą. Ubiera się rozmaicie, choć najbardziej ceni sobie materiał w kolorach czerni, bieli i barwy kobaltu. Trzeba napomknąć, że ubiera się raczej skromnie, nie chcąc przesadnie rzucać się w oczy. Ma na łopatkach wydziarane skrzydła. Zawsze nosi na szyi rzemyk z niedużym talizmanem, przypominającym nieco łapacz snów.


Adeline, choć nie mówi o tym głośno, jest metamorfem. Dysponuje zarówno formą pośrednią, która nadaje jej wygląd smolistego, choć drobnego kruczydła, jak i formę ostateczną - Feniksa. Wbrew stereotypom nie płonie, choć posiada taką zdolność. W tym stadium jest znacznie większa - osiąga rozmiar dużego psa. Ciało ptaka okrywają abstrakcyjne wręcz pióra; czarne, choć w słońcu mienią się niezliczonymi odcieniami fioletu, niebieskiego i turkusu. Oczy stworzenia emanują swoistym, chłodnym blaskiem. Nikt do końca nie wie (prawdopodobnie też nie widział przemiany w ogóle)do czego zdolna jest pod tą postacią. Kto wie, może niezliczone legendy o Ognistych Ptakach kryją w sobie ziarno prawdy?

I. "So I dub thee unforgiven"

"I see the people

I hear it speak

And when it speaks, it screams (...)

"I want it all. The world or nothing at all"

I see the writing on the wall, it says

"Won't you remember my name?"

Before I go insane..."

    

  Tłum. Gdzie okiem nie sięgnąć szary i jednolity motłoch.Wszystko w barwach noir. Dziewczyna zlustrowała niekończące się morze identycznych twarzy. Zewsząd napierali na nią ludzie... taką miała nadzieję. Każdy z nich był zaskakująco podobny do następnego. Jak kopie. Szli przed siebie nieprzytomnie jak na stracenie. Poczuła prześlizgujący się wzdłuż pleców, chłodny dreszcz. Ich oblicza były niewyraźne, a oczy puste, bez wyrazu. Zupełnie, jakby byli tylko powłokami. Bezwładnymi marionetkami. Stała w miejscu, nieruchomo jak posąg. Nie mogła drgnąć. Coś ją powstrzymywało. Wciąż taksowała otoczenie spod szarozielonych oczu. Wzdrygnęła się, kiedy w oddali przemknęła jaśniejsza smuga. Widziała ją przez ułamek sekundy - jedyne źródło koloru wśród wszechobecnej szarzyzny. Dziewczyna zaczęła przedzierać się przez nawałnicę ciał. Czuła, że musi podążać w jej kierunku. Odnaleźć za wszelką cenę. Wyłowienie barw w tłumie zajęło jej dłuższą chwilę. Zawahała się, widząc w oddali wysokiego mężczyznę. Jako jedyny miał na sobie kurtkę z ciemnej skóry i zmierzwione, piaskowe włosy. Przez moment zastanawiała się gorączkowo, czy wrażenie bijącego od niego ciepła to tylko wytwór jej wyobraźni. Postanowiła ruszyć jego śladem. Coś ją za nim powiodło. Przecież nie mógł wiedzieć, że go śledzi. Kiedy podeszła wystarczająco blisko, wyciągnęła rękę w jego stronę. Dziwnie oczarowana, przesunęła opuszkami palców wzdłuż jego łopatki. Skórzana kurtka była lekko chropowata, uginała się pod jej dotykiem. Czuła, jak momentalnie mięśnie jego pleców zaczęły się napinać. Zatrzymał się, na co dziewczyna odruchowo odsunęła rękę. Cofnęła się jak oparzona. Nie spodziewała się tego. Jeden z przechodniów trącił ją nieumyślnie ramieniem, przesuwając do przodu. Dzieliła ich niebezpiecznie niewielka odległość. Bijące od mężczyzny ciepło było niemal namacalne. Obrócił się powoli. Widziała tylko jego profil. Przyglądała się mu badawczo. Twarz miał beznamiętną, stalowe oczy przygaszone. Jednak miały w sobie coś, czego nie widziała w setkach innych.

Stalker

"Sorry death, you'll have to wait

It's not today that you will take me"

Tożsamość nieznana | "Stalker" | ♀ | 20+ lat

Egzorcystka | Samotna Łowczyni | Zanik wspomnień

POD ŻADNYM POZOREM NIE DRAŻNIJ

"I see the people

I hear it speak

And when it speaks, it screams (...)

"I want it all. The world or nothing at all"

I see the writing on the wall, it says

"Won't you remember my name?"

Before I go insane..."

< OGÓLNIKI >< OGÓLNIKI - schowaj >

Przyszła - nikt nie wie skąd, ni dokąd zmierza. Jest wieczną wędrowczynią. Do Soiree zwabiła ją zapewne wizja szybkiego zarobku. Trzyma się na uboczu, miesza się z otoczeniem. Zwykła, kobieca twarz w morzu obcych ludzi. Nie jest wybredna, jeśli chodzi o zlecenia - podejmie się wszystkiego, oczywiście, za przyzwoitą płacą. Nie lubi mówić o sobie, a spytana o godność, odpowiada zdawkowo "Stalker" - tyle powinno wystarczyć, by potencjalny rozmówca nabrał obaw przed wnikaniem w szczegóły jej historii. W końcu przydomki nadaje się nie bez przyczyny, nieprawdaż? Kobieta jest młoda, ma na oko trochę ponad 20 lat. Stara się wywierać wrażenie sztampowego wagabundy.

< WYGLĄD >< WYGLĄD - schowaj >

Jej nieodzownymi atrybutami są przysłaniający oczy, wysłużony kapelusz, prowizoryczna, papierowa fajka i wiecznie owinięta bandażami prawa ręka, usztywniona lnianą chustą - jak przy zwichnięciu czy złamaniu. Często tą właśnie rękę okrywa połowiczną, długą do pasa pelerynką, przepiętą tylko wokół prawego barku.

Freak Like Me

N.E.R.O

alias

Niezrównoważony, Ekscentryczny i Rubaszny Oszołom

◄ PERSONALIA ►◄ PERSONALIA - schowaj ►

Nesenth Svart - also known as Nero, tudzież Cesarz - pochodzi z Norwegii, gdzie urodził się i wychował - no cóż, nikt nie powiedział, że dobrze. Patrząc na jego wiecznie wykrzywioną w uśmiechu mordę można stwierdzić, że ma bez mała 19 lat (13.04). Nikt do końca nie wie, czy jego codzienna ekstaza spowodowana jest używkami, czy po prostu "ten typ tak ma".

◄ CHARAKTER ►◄ CHARAKTER - schowaj ►

- No i jak ci się podoba?
- Wow. Wyglądasz jak Marilyn...
- ...Monroe?!
- Nie. Miałem na myśli Mansona.

Weź sporo nieuzasadnionej wesołości, pogodę ducha, szczyptę cynizmu oraz dozę tajemniczości, dobrze wymieszaj i zamknij za niekoniecznie inteligentnym uśmiechem. W przypadku tego typa domniemany grymas jest niemal permanentny. Bynajmniej nie udaje, że jest dziwny - on po prostu ma nierówno pod sufitem. Egzystencję prowadzi raczej sielankowo, przynajmniej takie sprawia wrażenie. Wbrew z deczka niemrawemu wyglądowi, jest całkiem błyskotliwy. Nierzadko może uraczyć ciętą ripostą, albo rozbawić towarzystwo trafionym żartem. Ekstrawertyk. Nie ma problemów z nawiązywaniem kontaktu z innymi, potrafi się przystosować do towarzystwa każdego pokroju. Choć fakt, że jest potomkiem Hypnosa, boga snu, nie stanowi już tajemnicy, Nero nie odziedziczył zbyt wiele cech po swoim protoplaście. Może prócz zamiłowania do czerwonego kwiecia maku.. głównie przez wzgląd na jego hipnagogiczne właściwości. Nie cechuje go lenistwo, choć jest sceptycznie nastawiony do wszelkich obowiązków. Połowę zajęć przesypia, a drugą opuszcza. Chadza swoimi drogami.

- Opowiedz mi o tym wypadku..
- Co? Jezu, o jakim wypadku?!
- No chyba nie powiesz, że się z takim ryjem urodziłaś?

W relacjach "Ragna x Nero" zachowuje się inaczej, niż w towarzystwie innych ludzi. Niemal od zawsze postrzegał się w roli jej starszego, przybranego brata. Ktoś przecież musi jej dokopać, gdy twarz za bardzo się cieszy. Z niezwykłą gorliwością dba również o jej kompleksy i bywa, że chwilami zachowuje się jak szablonowy dupek. Mimo wszystko, Ragusia znosi go już okrągłe 15 lat. Wbrew pozorom, potrafią zrozumieć się bez słów i dogadują, jak nikt inny. Gdy trzeba, pocieszy, wesprze i podeprze na duchu (..a jeśli to nie pomoże, może ewentualnie zasadzić kopa w cztery litery). Zdecydowanie lepiej radzi sobie w roli pocieszającego, niż pocieszanego.

◄ APARYCJA ►◄ APARYCJA - schowaj ►

Może i nie jest żadnym adonisem, aczkolwiek nie podobna nazywać go brzydkim. Chłopaka cechuje dobra budowa ciała i 180 centymetrów wzrostu. Zazwyczaj szare koszulki skrywają nienaganny kaloryferek. Choć jego popędy do narkotyków nie są potwierdzoną informacją, można dostrzec w jego prezencji kilka zasadniczych objawów: blada, nieco ziemista cera, często przekrwione oczy i stosunkowo mała masa ciała (choć nie czyni to z niego chudzielca).

Ciało Nero jest naznaczone, czy raczej upstrzone wieloma różnorakimi tatuażami, rozmieszczonymi głównie w okolicach karku, szyi, łopatek, na ramionach, przedramionach, dłoniach, palcach i torsie. Wiele z nich zawiera barwniki, sprawiając, że z daleka chłopak wygląda niczym chodząca tęcza. Tatuaże mają najróżniejsze motywy.

Wśród nich wyróżnia się kilka szczególnych; po wewnętrznej stronie lewego przedramienia znajduje się łapacz snów biegnący od łokcia po nadgarstek, na szyi kwiat róży w pełni rozkwitu, a na prawej piersi nosi czarny krzyż. Jednym z ciekawszych malunków jest para skrzydeł zdobiących zarówno łopatki, jak i ramiona Nesentha, a także wytatuowany na palcach obu dłoni napis "DROP DEAD".


Twarz Nero ma równe proporcje, wliczając w to ładnie rysujące się kości policzkowe, orli nos, parę wiecznie wesołych, kobaltowych oczu, okolonych gęstymi rzęsami, pociągłe usta i dwa dołeczki, które ujawniają się podczas każdego uśmiechu. Często można zobaczyć go w nonszalanckiej postawie i z papierosem wetkniętym w usta.

◄ CIEKAWOSTKI ►◄ CIEKAWOSTKI - schowaj ►

~ Domek Hypnosa.

~ Maskulunista.

~ Nałogowy palacz.
~ Zwolennik piercingu; ma kolczyk w wardze, brwi, uchu i obu obojczykach.

~ Słucha średnio ciężkiej muzyki. Uwielbia AC/DC, The Misfits i Iron Maiden.

~ Potrafi "oglądać" cudze sny. Może je również dowolnie modyfikować.

~ Zawsze, kiedy zasypia, miewa świadome sny.

~ Oba pseudonimy nadała mu Ruda. Również kryptonim NERO, włącznie z jego znaczeniem. "Cesarz" wzięło się od rzymskiego cesarza Nerona.

__ 

Chętny na wszelkie wątki i powiązania - im bardziej zawiłe, tym lepiej.

"Życie trwa tylko chwilę, więc spal się jak najjaskrawszym płomieniem."

L i a m

SZCZENIAK | ♂ | 4 MIESIĄCE

 MARZYCIEL | OPTYMISTA | EKSTRAWERTYK

ROZGARNIĘTY | PEŁEN TEMPERAMENTU

BEZTROSKI | BEZPOŚREDNI | SZCZERY

WŁADZA NAD OGNIEM

DALIA | BARU

"Młodość jest ciężka i gorzka,  jest niezgodą na świat i niezgodą na siebie,

 jest od początku zmaganiem się z czułością i cierpieniem."

Z. Nałkowska                               

< GENERALIA >< GENERALIA - schowaj >

Mać nadała mu imię Liam - może i nie ma specjalnego znaczenia, może i nie jest nazbyt wymyślne, a jednak młody nosi je z dumą. Samczyk jest owocem miłości Dalii i Baru. Nie ma rodzeństwa. Fizycznie ma niespełna 4 miesiące, wizualnie wygląda na więcej. Przyszedł na świat tutaj, na terenach Stada Nocy, a jego historia dopiero się zaczyna...

< WYGLĄD >< WYGLĄD - schowaj >

WILK

Względnie nie różni się od sztampowego wilka. Cechują go podobne proporcje, budowa, może nieco dłuższe, ścięte radary, mocniejsze kończyny i bujniejsza kita. Jest również większy od przeciętnego szczeniaka. Smukłe, dobrze zbudowane ciało okrywa półdługa, gęsta sierść, dłuższa w okolicach łopatek, podbrzusza i nasady kości ogonowej. Włos smoliście czarny, jednolity, dzięki czemu stanowi praktyczny, naturalny kamuflaż. Na tle węglowej sierści wyróżnia się para zjadliwie turkusowych ślepek. Można z nich wyczytać nastrój młodego. Kiedy używa swojej mocy, zmieniają barwę na krwawy szkarłat, żarząc się niczym węgielki w palenisku. Zależnie od przybranej formy, nad łopatkami wyrasta para równie ciemnych, kruczych skrzydeł.


HUMANOID

W ludzkiej postaci ma na oko 6 lat. Mierzy bez mała 4 stopy wysokości (ok. 120 cm), tak więc jest dość wyrośnięty, jak na swój wizualny wiek. Cera jasna, niemalże porcelanowa. Wiecznie zmierzwione, czarne jak heban włosy igrają z oczami tej samej barwy, co w wilczej formie. Twarz łagodna, wiecznie rozpromieniona, o stosunkowo ostrych rysach. Co ciekawe, w tym stadium nie posiada skrzydeł.

< CHARAKTER >< CHARAKTER - schowaj >

Szczeniak ów jest nad wyraz osobliwym stworzeniem. Z pewnością w oczy rzuca się jego bezgraniczna ciekawość. Jest przy tym bezpośredni, niekiedy nawet wścibski. Często grabi sobie przez to kłopotów. Przez zdecydowaną większość czasu jego pyszczek promienieje uśmiechem. Młodzik jest typowym lekkoduchem, żyje chwilą, nie potrafi długo się gniewać. Dokłada wszelkich starań, byleby tylko nie zawieść osób, na których mu zależy. Jak to bachory mają w zwyczaju, Liam jest prawdziwym rozrabiaką, zwłaszcza, gdy - o zgrozo - nuda zajrzy mu w oczy. Bywa, że jest nie do zniesienia, przy czym nie brak mu perfidii. Podobna sytuacja ma miejsce, kiedy ktoś nie zwraca na niego uwagi lub celowo go ignoruje. Nie daje za wygraną i jest niezwykle uparty. O dziwo, potrafi być przykładnym synkiem. Jego pocieszne grymasy potrafią rozbroić najbardziej zatwardziałych. Generalnie rzecz biorąc, jest wesoły, miły, towarzyski, szczery, toteż nie kryje się nigdy ze swoim zdaniem, nawet, jeśli nieco zaboli. Prawdziwy optymista, zawsze stara się zachować krztynę dobrego humoru, choćby i na przekór losowi. Ma dość specyficzny styl bycia. Jego życiową dewizą jest: "Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło".

< ZDOLNOŚCI >< ZDOLNOŚCI - schowaj >

• Pełna kontrola nad ogniem •
• ? •

< STANOWISKA >< STANOWISKA - schowaj >

Zbyt młody na stanowisko.

< EKWIPUNEK >< EKWIPUNEK - schowaj >

• talizman w kształcie płomienia na rzemyku - pomaga przy kontrolowaniu ognia •